تاکنون سرنخ های مهمی برای شناسایی رد پای پول های بزرگ بازار یاد گرفتیم اما مورد مهمی که وجود دارد شناسایی موقعیت معاملاتی است.
شناسایی موقعیت معاملاتی یعنی:تشخیص دهید که آیا درحال حاضر خریدار هستید یا فروشنده و یا لازم هست که صبر پیشه کنید.
دو گام برای شناسایی یک موقعیت معاملاتی مناسب وجود دارد:
گام اول:بررسی وضعیت فعلی قیمت از طریق سرنخ های آموزشی که آموختیم.یعنی بابررسی سرنخ ها و تمایلات مشخص کنیم که وزن جریان سفارشات به نفع تیم صعودی یا نزولی هست یا حتی شاید باید صبر کنیم.
انجام این کار از طریق بررسی همه مواردی است که تا الان آموزش دیده اید.
گام دوم:شناسایی موقعیت معاملاتی،یعنی بهانه ورود معامله گر به بازار و این که آیا باید موقعیت خرید یا فروش بگیرد.
اصولا هرجایی که ما بتوانیم جریان سفارشات را تشخیص دهیم و طبق تئوری خلاف جهت معامله گران در دام افتاده را مشخص نماییم و مخالف جهت آن ها وارد شویم برای ورود به معامله کفایت می کند.
کار معامله گری ، از جهاتی خیلی شبیه به کار یک شکارچی میباشد . یک شکارچی ، وقتی برای شکار کمین می‌کند ، چون هنوز شکار در دیدرس وتیررسش قرار نگرفته ، مدام جای خود را عوض نمی‌کند ، در همان جا آنقدر منتظر می‌ماند ، تا شکار در تیررسش قرار گیرد . در معامله گری هم به همین شکل باید عمل کرد . یعنی تا موقعیت مناسب فراهم نگردد در مثال شکارچی این موقعیت ، شکار میباشد ما با بالا و پایین بردن تایم فریم مثل جابجا شدن شکارچی ، زمانی که شکار در دیدرسش نیست دنبال موقیت سازی نیستیم .مثال در تایم روزانه ، بازار چوپی است ، حال معامله گر با جابجا کردن تایم فریم ، میخواهد از دل بازار به زور یک موقعیت معاملاتی ایجاد نماید . و یا با چک کردن انواع اندیکاتورها ، به دنبال یک سیگنال خرید باشیم . بلکه باید صبر نماییم تا در بازار یک موقعیت معاملاتی شکل گیرد ، تا آنگاه ما وارد یک معامله گردیم .
در چه مواردی می دانیم که قیمت حرکت می کند اما وارد معامله نمی شویم؟
در دو مورد،مورد اول؛ زمانی که ما می‌دانیم قیمت حرکت خواهد کرد و به هدف موومنت خود خواهد رسید ، ولی بنا به دلایلی که از سرنخ های قیمت بدست آورده ایم ، می‌دانیم که با احتمال بالاتر، قیمت بصورت فرسایشی حرکت خواهد کرد . در این حالت فشار روانی زیادی برای تریدر ایجاد می‌گردد ، مثلا دو کندل در جهت صعود و یک کندل در جهت مخالف یا یک کندل سایه دار و دیگری در جهت حرکت . در چنین مواقعی معامله گر هیجانی و عصبی می‌گردد و معامله خود را میبندد و هج یا مارتینگل می‌کند و در کل دچار تخطی از سیستم و پلن معاملاتی خود می‌گردد وبه خاطر حرکات بد قیمت ، تصمیمات غیر صحیح می‌گیرد . در چنین مواقعی به قول معروف َسری که درد نمی‌کند را دستمال نمی بندیم . مانند سایر کسب و کارها ، یک مشتری داخل مغازه میشود ومی‌دانیم که خریدار نیست ، ولی جواب سر بالا می‌دهیم که برود . چون می‌دانیم که آنقدر چانه میزند یا برای جنس ما عیب و ایراد در می آورد به طوری‌که برای ما فروش پر زحمتی را به همراه خواهد داشت ؛ و ممکن است ما به خود بگوییم که این جنس پر فروش است ، دلیلی ندارد که من خود را درگیر این مشتری پر دردسر نمایم . و یا مثال دیگر ، می‌دانیم خیلی چیزها را میشود خورد و باعث سیر شدن ما می‌گردند ، ولی ما هر چیزی را نمی خوریم ، به صرف اینکه سیر کننده است . در معامله گری نیز همینطور، وارد هر معامله ای نمی شویم ، به صرف اینکه سود ده است و ممکن است رشد کند .در ضمن اگر ما موقعیتی با احتمال بالاتر نداشته باشیم ، حتی اگر در سود هم باشیم ، ممکن است ضرر نماییم . چون هر آن ممکن است قیمت برگردد ، یا بدلیل حرکت فرسایشی ، دچار هیجان شده و با ضرر معامله خود را ببندیم .
مورد دوم:زمانی‌که بازار برای ما موقعیتی را ایجاد نمی کند و حرکت می‌نماید و ما جا می مانیم و بدون اینکه مجال ورود دهد مثلا کندل لبه ورود دهد ، پر شتاب حرکت می نماید . در چنین مواقعی ما باید بپذیریم که قرار نیست تمام موقعیت ها و حرکت های بازار نصیب ما گردد و هیچ روش یا اندیکاتور یا سیستمی وجود ندارد که بتواند تمامی موقعیت های بازار را برای ما مهیا نماید . این یک توهم وخیال و یک وسوسه است که ما بتوانیم تمام موقعیت ها را ترید نماییم . قیمت بخاطرکارا بودن بازار می‌تواند بطور تصادفی حرکت نماید و بعضی از موقعیت ها هستند که بدون ایجاد لبه ورود حرکت می‌نمایند ، در چنین مواقعی ما نمی توانیم کاری انجام دهیم و اگر بخواهیم از قانون لبه ورود تخطی نماییم ، مصداق ” یک بار پریدی ملخک ، این بار تو دستی ملخک ” میباشد و شاید یکی دوبار بتوانیم قانون لبه ورود را زیر پا بگذاریم ، اما در دراز مدت نتیجه خوبی بدست نخواهد آمد . در نهایت متوجه می‌شویم که موقعیت هایی که ما را فریب می‌دهند وشبیه موقعیت هایی اند که رشد خوبی خواهند داشت ، کم نیستند و می‌توانند با ضررهایشان ، سودهایی که کسب کرده ایم را از بین ببرند . در کسب وکارهای سنتی هم این موضوع دیده میشود و تمام مشتریانی که به مغازه ما می آیند ، قرار نیست از ما خرید نمایند و ممکن است مثال یک مشتری کالایی را در مغازه ما ببیند ولی به هر دلیلی از ما خرید نکند و از مغازه دیگری جنس مشابه آن را بخرد .آیا در چنین موقعی ما ناراحت می‌شویم که چرا از ما خرید نکرد ؟ نه . و همچنین مشتری هایی که از ما خرید می‌کنند ، مغازه های دیگر از این موضوع ناراحت نمی‌شوند که چرا از آنها خرید نشد . این یک پراکندگی در کسب و کارها میباشد . برای همه و در هر نوع کسب وکاری وجود دارد .
در آموزش‌های جدید ستاپ‌ها حذف شده اند ، چون ستاپ در جایگاه چرخ های کمکی دوچرخه می باشد و کمک می‌کند که کسی که میخواهد دوچرخه سواری کند ؛ زمین نخورد . یعنی ستاپ‌ها برای معامله گران تازه کار به مانند یک الگو و قالب می باشند که بر اساس آن بتواند موقعیت ها و فرصت ها با احتمال بالای موفقیت را راحت تر تشخیص و شناسایی نماید . اگر معامله گری هنوز بدون ستاپ قادر به شناسایی این فرصت ها نیست ، باید از این ستاپ‌ها استفاده نماید تا با تمرین بیشتر بتواند بدون آن ستاپ‌ها ، بر اساس سرنخ هایی که از رفتار قیمت شناسایی می‌نماید ، خارج از محدودیت های ستاپ‌ها ، فرصت ها را شناسایی نماید و وارد معامله شود . مدت زمان این تمرین از شخصی به شخص دیگر متفاوت است و برای همه افراد مدت زمان رسیدن به این مهارت ، یکسان نیست . رسیدن به این مهارت مستلزم یک پروسه ای است که بر اثر آن تمرینات ، ارتباطات نرون های مغز ما به گونه ای شکل می‌گیرد که ما می‌توانیم بدون آن ستاپ ها ، فرصت ها با احتمال موفقیت بالا را شناسایی و معامله نماییم . در ضمن رسیدن به آن مهارت صرفا با یادگیری از اساتید ،ایجاد نمی‌گردد . درست است که ما یک‌سری اصول و قواعد را باید یاد بگیریم ، بعد از این مرحله این تکرار و تمرین زیر دست استاد یا یک فرد صاحب مهارت است که باعث رسیدن به مرحله مهارت در ما می‌گردد.
دیدگاه ها و پرسش ها
تعداد دیدگاه های این صفحه 0 تعداد کل دیدگاه ها: 11,693شما اولین دیدگاه را ثبت کنید!
دیدگاه شما
دیدگاه ها و پرسش ها
دیدگاه خود را با ما به اشتراک بگذارید
ثبت اولین دیدگاه
با تبادل تجربه و نظر زمان بخرید
پاسخگویی حداکثر 30 دقیقه کاری
جهت ارسال کامنت لطفا به سایت وارد شوید